فهرست مطالب
روشهای طراحی سقف عرشه فولادی
بر اساس مبحث دهم مقررات ملی ساختمان، سقف های مرکب عرشه فولادی را بر دو مبنی می توان طراحی کرد.
الف) ورق فولادی به عنوان قالب ماندگار (Permanent Shuttering)
ب) ورق فولادی به عنوان اِلمان کششی (Tensile Component)
روش سوم دیگری نیز وجود دارد؛ که طراحی بر اساس نتایج بدست آمده از یک سری آزمایش‌های استاندارد انجام می‌پذیرد که این امر مستلزم ساخت نمونه‌هایی با دقت بالا و سپس انجام آزمایش‌های مذکور با شیوه خاص خود و در نهایت گرفتن خروجی‌های قابل استفاده از آنهاست.
الف) در این روش ورق فولادی بعنوان یک قالب در نظر گرفته می شود به بیان بهتر از قابلیت کششی ورق در مقطع چشم پوشی می شود. بنابراین ورق فولادی باید وزن ابزارآلات و نفرات موجود تا مرحله قبل بتن ریزی و همچنین وزن بتن خیس را تحمل کند. می توان گفت که از عملکرد سازهای ورق چشم پوشی و سقف همانند یک دال بتنی مسلح در نظر گرفته می شود.
باید توجه کرد که در این روش میزان آرماتوربندی محاسبه شده برای استفاده در مقطع بیشتر می باشد تا در تحمل کشش مقطع نقش بیشتری را ایفا کند چرا که از مقاومت کششی ورق فولادی صرف نظر شده است.
همچنین در این روش اصولاً آرماتورهای کششی در کف کنگره قرار داده می شوند و از آنها بعنوان آرماتور طولی نام می برند.
شایان ذکر است که بعد از بتن ریزی و خشک شدن بتن نیازی به دکفراژ نمی باشد و ورق ها تا پایان عمر ساختمان باقی می مانند.
ب) این روش برای اجرای سقف عرشه فولادی بدلیل کاهش آرماتور محاسباتی مقطع، نسبت به سایر روش ها اقتصادی تر میباشد. در این روش ورق فولادی بعنوان یک مقطع مرکب عمل کرده و درگیری ورق با بتن به اندازه کافی می باشد که در حین مقاومت در برابر لنگرها، دچار لغزش نسبت به هم نمی شوند برای استفاده از این روش باید اطلاعات دقیقی از مشخصات هندسی ورق و رفتار مشترک بتن و ورق فولادی را داشته باشیم.
